Hoofdstuk 1
Relaties: eenzijn of eenzaam?
Hij was in de vijftig, verkoopdirecteur van een grote internationale onderneming. Hij klaagde al sessies lang over de slechte relatie met zijn vrouw. Mijn interventies hadden weinig effect. Uiteindelijk raadde ik hem aan een boekje van Albert Ellis te lezen getiteld: 'Hoe je met een neuroot kunt leven'.
's Avonds belde hij me op en vertelde dat hij meteen na de sessie het boekje had gekocht en het in één adem had uitgelezen. Toen vroeg hij: "Begrijp ik het goed, dit boekje gaat niet over mijn vrouw, maar over mijzelf... klopt dat?" Toen ik bevestigde dat hij dat goed had begrepen, was het even stil. Vervolgens klonk het aan de andere kant van de lijn: "Dan denk ik dat het goed is om het boekje nog een keer te lezen".
De spil waar ons leven om draait is relaties.
Dit boek gaat over relaties. Over relaties die we hebben met een levenspartner, met onze kinderen, met vrienden, collega's of buren, met onze ouders, en over onze relatie tot God. En het gaat over wat misschien wel de belangrijkste relatie is:
de relatie met onszelf.
Het gaat ook over hoe we omgaan met de gebeurtenissen die elke dag weer ons leven vullen. Daarbij gaat het om de vraag: hoe beleven we onszelf, hoe communiceren we met onszelf? En vooral: hoe zien we onszelf?
Want in ons zelfbeeld ligt de kern die bepalend is voor hoe we omgaan met anderen. Zoals we naar onszelf kijken is de bril waardoor we naar anderen kijken. Wat we van onszelf vinden is bepalend voor wat we verwachten van anderen. Daarom gaat dit boek eigenlijk maar over één relatie, namelijk die met onszelf, en raakt het daarmee aan alles wat belangrijk is in ons leven.
Als therapeut heb ik gewerkt met verschillende therapievormen: individueel, (partner)relatietherapie, gezinstherapie en met groepen.
In mijn sessies gebruik ik gesprekken en hypnose. Ik ga met mensen op pad om de meest uiteenlopende dingen te doen: om hen te leren hun angsten de baas te worden, voor een losmakings-ritueel, of om een bepaalde daad te stellen.
Ik werk met de Rationeel-Emotieve Therapie, neurolinguïstisch programmeren, gedragstherapie, Gestalt en psychodrama. Ik gebruik elementen uit de psychoanalyse en ik doe recht-voor-zijn-raap-counseling.
In al die jaren heb ik dit geleerd: alle therapie is relatietherapie, want mensen zijn voortdurend bezig met de vraag hoe zij gezien en gewaardeerd worden door anderen.
Wat ik echter vooral geleerd heb is dat therapie niet meer doet dan mensen helpen datgene wat zij al wéten ook te gelóven. Het is zo jammer dat de meeste mensen het contact met hun eigen wijsheid verloren hebben: zij weten niet meer dat zij weten. Of zij zijn zich hun weten wel bewust, maar hebben te weinig zelf-vertrouwen om er naar te handelen. Zij durven niet zichzelf te zijn.
"Dat kun jij niet, ja, dat is het. Dat hoort bij mij. Dat voel ik ook in mijn buik, maar dat druk ik dan meteen weg.
Aan de buitenkant doe ik dan van alles om het te ontkrachten, want je moet toch laten zien dat je het wel kan. Maar van binnen zit er dat stemmetje dat zegt dat ze gelijk hebben. Ik voel me daar heel onrustig door.
Dat kun je niet, hoe vaak heb ik dat mijn vader niet horen zeggen? Op school werd ik daar ook mee gepest. Nu weet ik dat ik dyslexie had, maar ik was wel altijd het domste jongetje van de klas.
Mijn vader zei altijd: "Het geeft niet dat je het niet kunt, als je er maar keihard tegenaan gaat lukt het ook!" En hij had gelijk.
Op mijn werk gaat het eigenlijk wel goed, ik geef meer dan 100%. Maar privé, ik bedoel met mijn vriendin voel ik me nog steeds dat domme jongetje."